Aktualności

Zaakceptuj i uszanuj uczucia – kluczowe narzędzie Pozytywnej Dyscypliny

Jednym z najważniejszych fundamentów Pozytywnej Dyscypliny jest akceptowanie i szanowanie uczuć dziecka. To narzędzie wydaje się proste, a jednak bywa jednym z najtrudniejszych w codziennym rodzicielstwie. Wymaga od nas zatrzymania się, uważności i gotowości do bycia obok – zamiast naprawiania, pouczania czy zaprzeczania emocjom dziecka.

Dlaczego to tak ważne?

Dzieci, podobnie jak dorośli, przeżywają emocje – radość, złość, smutek, rozczarowanie, frustrację.

Kiedy jednak dorosły reaguje na te emocje słowami:

„Nie przesadzaj”,

„Nie ma się czego bać”,

„Nie płacz”

– wysyła komunikat, że uczucia są niewłaściwe. Z czasem dziecko uczy się tłumić emocje zamiast je rozumieć i nazywać.

Akceptacja uczuć nie oznacza zgody na każde zachowanie.

Oznacza raczej:

„Rozumiem, że tak się czujesz – i pomogę ci sobie z tym poradzić.”

To rozróżnienie między tym, co dziecko czuje, a tym, co robi.

Jak to wygląda w praktyce?

Pozwól dziecku czuć. Nie naprawiaj, nie ratuj, nie zagaduj emocji.

❤️Zamiast: „Nie smuć się, znajdziesz innych przyjaciół.”
Powiedz: „Widzę, że jest ci przykro, kiedy twój przyjaciel nie chce się bawić.”
Nazwij emocję. Dziecko uczy się rozpoznawać to, co przeżywa.

 ❤️„Wyglądasz na rozczarowanego.”
❤️ „To chyba było dla ciebie frustrujące.”

Zaufaj jego kompetencjom. Dziecko potrafi poradzić sobie z emocją, jeśli czuje, że dorosły jest obok i nie ocenia.
Rozróżnij uczucia od działań.
❤️ „Możesz się złościć, ale nie możesz bić.”
❤️ „Rozumiem, że jesteś sfrustrowany – znajdźmy sposób, żeby to pokazać inaczej.”

Co daje akceptacja uczuć?

❤️ Buduje więź i poczucie bezpieczeństwa.
❤️ Uczy dzieci, że emocje są częścią życia, nie czymś, czego trzeba się wstydzić.
❤️ Pomaga im rozwijać samoregulację i empatię.
❤️ Wzmacnia poczucie własnej wartości – bo dziecko czuje się widziane i rozumiane.

Dla rodzica to też lekcja…
Akceptowanie emocji dziecka oznacza również uznanie własnych emocji – bez oceniania i z odrobiną łagodności wobec siebie. To trudne, gdy widzimy, że dziecko cierpi, złości się czy płacze. Ale Pozytywna Dyscyplina przypomina: dzieci uczą się lepiej radzić sobie z emocjami, kiedy czują, że są akceptowane – nie wtedy, gdy są naprawiane.

Jak mówić zamiast zaprzeczać:
„Widzę, że jesteś zły.”
„To naprawdę mogło być trudne.”
„Rozumiem, że czujesz się rozczarowany.”
„Jestem tu z tobą.”

Wskazówki dla rodziców:

Przyjmij własne emocje – to naturalne, że trudno patrzeć na cierpienie dziecka.
Myśl długofalowo – lepiej nauczyć dziecko, jak radzić sobie z emocjami, niż próbować je uciszyć.
Pozwól dziecku przeżyć trudne emocje w bezpiecznym otoczeniu. Tylko tak nauczy się, że życie składa się z wzlotów i upadków – i że każde z nich jest w porządku.

Podsumowanie:
Akceptacja i szacunek wobec uczuć dziecka to jedno z najbardziej transformujących narzędzi Pozytywnej Dyscypliny.

Nie wymaga od nas natychmiastowych rozwiązań, lecz obecności.
Bo czasem najlepsze, co możemy dać dziecku, to spokojne:
„Widzę, że to trudne. Jestem tu z tobą.”